بررسی آزمایشگاهی تأثیر دیوارهای میانی غیرمستغرق در ناحیه جدایی آب در قوس های تند کانال های باز

وجود انحنا در مسیر کانال از جمله مسائلی است که همواره در سیستم های انتقال آب اتفاق می افتد. در این مقاله به بررسی یکی از آثار سوء وجود انحنا در کانال که موجب پدیده جدایی آب از دیوار کناری می شود، پرداخته شد. در این تحقیق ابتدا با بررسی مطالعات پیشین، فلوم آزمایشگاهی طراحی و ساخته شد و در آن هندسه انحنا، به صورت تند انتخاب گردید. سپس با انجام آزمایش های فراوان، صحت سنجی مدل آزمایشگاهی و کنترل همگنی داده ها و عدم وجود خطاهای سیستماتیک مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین پس از ساخت مدل، تاثیر انحنا در الگوی جریان بعد از قوس نیز مورد بررسی قرار گرفت. همچنین برای اولین بار، تاثیر دیوارهای غیر مستغرق میانی در الگوی جریان دخالت داده شد. تحقیقات آزمایشگاهی برای سه انحنای تند که در آن نسبت شعاع انحنا به عرض کانال 1/5 و زاویه انحنا 30،60 و 90 درجه بود، انجام شد. نتایج تحقیقات نشان داد که در تمام حالات چه با حضور دیوارهای میانی و چه بدون تاثیر دیوارهای میانی، بیشترین اثر جداشدگی جریان در دیوار بلافاصله بعد از قوس بود. همچنین در تمامی حالات در فاصله ای به اندازه عرض کانال بعد از قوس، جدایی جریان مشاهده گردید. در صورت وجود دیوارهای غیر مستغرق میانی و جداسازی جریان، پدیده جدایی تخفیف یافته و به خصوص در قوس با انحنای 90 درجه میزان کاهش آثار جدایی قابل ملاحظه خواهد بود.